Έρβινγκ, Ουάσινγκτον

(Washington Irving, Νέα Υόρκη 1783 – 1859). Αμερικανός συγγραφέας. Προερχόταν από οικογένεια εμπόρων, έζησε μάλλον άστατη ζωή, ταξιδεύοντας στην Αμερική και στην Ευρώπη ως παράξενος και αδιάφορος τουρίστας που κρατούσε σημειώσεις. Πρωτοπαρουσιάστηκε με μερικά δοκίμια που δημοσιεύθηκαν μαζί με άλλα (του αδελφού του και του φίλου του Τζέιμς Πόλντινγκ) και τα οποία συγκεντρώθηκαν το 1807-8 στη συλλογή Salmagundi. Παρά την πρωτοτυπία των παράξενων παρατηρήσεών του για την αμερικανική κοινωνία και τα έθιμά της, διακρίνεται σε αυτά η επίδραση της τεχνοτροπίας του Άντισον και του Γκόλντσμιθ. Στην Ιστορία της Νέας Υόρκης του Ντίτριχ Κνικερμπόκερ (1809, αναθεωρημένη έκδοση 1812) με τη μορφή μιας δήθεν ιστορίας της μεγαλούπολης και των πρώτων Ολλανδών κατοίκων της, γραμμένη από έναν φανταστικό Ολλανδό, ο Έ. έπλασε μια σάτιρα της εποχής του, γεμάτη ζωή και κέφι. Μετά την επιτυχία του βιβλίου αυτού και μια νέα μακρά περιοδεία στην Ευρώπη δημοσίευσε τα Σκίτσα (1819-20), συλλογή από ανέκδοτα, αστεία, σκηνές της ζωής και αναμνήσεις· εκεί περιλαμβάνονται και μεταφράσεις γερμανικών θρύλων και το περίφημο διήγημα Rip Van Winkle, ένα μικρό αριστούργημα. Η επιτυχία του βιβλίου αυτού έκανε τον Έ. τον πρώτο Αμερικανό συγγραφέα με διεθνή φήμη μέσα στο ρομαντικό κίνημα. Ακολούθησαν το Μπρέιτσμπριτζ Χολ (1822), οι Αφηγήσεις ενός ταξιδιώτη (1824), καρπός ενός ταξιδιού του στη Γερμανία, και Η Αλάμπρα (1832) –για το οποίο μάζεψε υλικό κατά τη διαμονή του στην Ισπανία– καθώς και μια σειρά βιογραφιών, που όμως αποτελούν το λιγότερο ενδιαφέρον μέρος της παραγωγής του. Στον Έ. ανήκει η τιμή ότι κατόρθωσε vα αντικρίσει τον ευρωπαϊκό πνευματικό κόσμο όχι με μάτια απλού μιμητή, καθώς και ότι άνοιξε τον δρόμο για την κατοπινή άνθηση του αμερικανικού διηγήματος (Χόθορν και Πόε).